Nadat ik een week door de kleine straatjes van Antigua heb gedwaald is het tijd om verder Noordwaarts te koersen. Antigua was een verademing na afgelopen weken. Rust, goed eten en wat bij slapen. s ‘Avonds sla ik mijn topografische kaart open onder het genot van een goed glas lokale rum. Iets wat hier beter te betalen is dan een biertje. Antigua ligt niet ver van Guatemala stad en alle wegen lijken van en naar Guatemala stad te lopen. Er staan slechts enkele kleine onverharde wegen op de kaart aangegeven. Ik voel er helemaal niks voor om met mijn fiets Guatemala stad in te duiken en er via de andere kant weer uit te rijden. Mijn ervaring van grote steden is dat het verkeer levensgevaarlijk is en dat je er je longen vol zuigt met de zwarte hete uitlaatgassen. Mijn Warmshower host waar ik afgelopen dagen gratis verblijf, hangt meegebogen over de kaart. Die kleine wegen zijn enorm steil weet hij me te vertellen. Of door Guatemala stad of door de bergen. Steile onverharde wegen en nauwelijks voorzieningen. De keuze is al gemaakt. De volgende ochtend verlaat ik antigua al vroeg. De weg gaat direct steil omhoog. Gestaag klim ik omhoog naar 2300m en word net voor de afdaling nageroepen door iemand die in de deuropening met een flesje cola in de hand staat te zwaaien. Hij komt me na gerend en stopt me het flesje cola toe met een opgestoken duim. Met een klop op mijn schouder verdwijnt hij weer terug in zijn huis. Ik kom er in de dagen erna achter dat dit geen unieke ervaring is geweest. Ik slinger kriskras het land door en dompel me onder in de poelen van Semuc Champey.
Waar ik ook kom, ik heb nog niet eerder zo een gastvrije bevolking mee gemaakt. Bananen worden me toegestopt of een flesje drinken en vanuit een rijdende auto ontvang ik een briefje met de boodschap, bel als je hulp nodig hebt. De bevolking is kleurrijk en het land zit vol oude Maya geschiedenis. Via Lanquin daal ik af naar de Caribische kust en vaar de Rio Dulce af naar Livingston. Een oud gehucht wat niet over de weg bereikbaar is en een ontmoetingsplek is voor zeilers die beschutting zoeken in de baai. Onderweg richting El Peten in de noordelijke jungle van Guatemala, bezoek ik verschillende Maya tempels. Ze liggen links en rechts in de jungle verspreid en velen zijn er pas enkele jaren geleden ontdekt. Bijna dagelijks bezoek ik wel een tempel. Sommige worden slechts bewaakt door iemand die er met zijn gezin woont. Geen entree kosten, geen andere bezoekers. Slechts iemand die me voor gaat met een machete door de jungle en die me mee neemt in de wereld van de Maya’s. In mijn ogen een toch wel raar volk welke er een spirituele gedachte op na hield maar constant onder invloed waren van drugs. Hoe kun je anders zoveel mensen offeren? De natuur om me heen is wederom schitterend.
Aangekomen aan het meer Peten Itza fiets ik het rond naar de noordkant. Ik ben uitgenodigd om te verblijven in Playa blanca. Een schitterend huis aan het meer. De eigenaresse is alleen niet thuis. De achterdeur zou open zijn. Maar neem wel al je eten mee voor een week want het ligt erg afgelegen staat er in de email die ze me stuurde. Na een paar uur hobbelen over een slechte weg open ik toch enigszins ongemakkelijk de achterdeur. Raar om in iemands huis te stappen die je helemaal niet kent. Maar het wordt me al snel duidelijk dat ik met mijn neus in de boter ben gevallen. Ik heb hier wat tijd te overbruggen. Volgende week zal ik terug naar Flores fietsen. Er staat me een verassing te wachten. Mijn zusje heeft een ticket geboekt en komt me opzoeken. Een dikke week later trek ik de deur weer achter me dicht en pik ik haar op, op het kleine vliegveldje in Flores. Het is fijn om weer een bekend gezicht te zien. Tijd om weer even wat bij te kletsen. Dat is ook wat we doen de eerste dagen en reizen vervolgens af naar Tikal.
Tikal is de grootse en machtigste stad bekend uit de Maya beschaving en van 400 jaar voor Christus. Er liggen heel veel tempels die nog niet eens zijn blootgelegd onder de dichte begroeiing van de jungle. Slechts een gedeelte is nu zichtbaar gemaakt door de begroeiing weg te halen en is nu te beklimmen. Het is een unieke ervaring om daar rond te lopen. We komen door de oppervlakte waarover het verspreid ligt, slechts een handje vol mensen tegen terwijl in het bladerdak boven ons de apen luidkeels op en neer slingeren.
Via El Remate verlaat ik op de fiets Guatemala en reis Maud achterna die met de bus vooruit is gegaan. We bezoeken de Actun Tunichil Muknal grotten. Beter bekend als de ATM caves van Belize. We duiken de Maya onderwereld in. Met een helm en een hoofdlamp zwemmen we en klauteren door pikdonkere grotten waar water door heen stroomt. Vroeger werden deze grotten gebruikt in heilige rituelen en werden daar mensen geofferd. De hele grot ligt werkelijk bezaaid met beenderen afkomstig van mensen. Je loopt er letterlijk overheen. Helaas is het tegenwoordig verboden eigen foto of filmmateriaal de grot in te nemen en worden deze foto’s beschikbaar gesteld. Bizar om te zien hoe goed alles nog steeds bewaard is gebleven na zoveel jaren in het water gelegen te hebben. Helaas sneuvelt er regelmatig een schedel en verdwijnt er regelmatig een pot of een speerpunt en daarom kunnen nog maar een beperkt aantal mensen per jaar de grot in. Een hele bijzondere maar ook lugubere ervaring. Ik was dan ook blij na 4 uur weer de eerste stralen van dag licht te zien met het naar buiten zwemmen. Via San Ignacio komen we aan in Belize City waar we direct de boot nemen naar Caye Caulker. Een soort van atol eiland midden in het op een na grootste rif ter wereld.
In Belize gaat alles langzaam en het is er vreselijk duur. Het oogt Caribisch en zo gedraagt men zich ook. Pleace go slow! Voor een blikje cola betaal je in de supermarkt 6 Belize dollar, wat gelijk is aan Euro 2,50. De hitte is hier bijna onverdraaglijk, maar op iedere hoek van de straat staat iemand met rasta haren, white snow te verkopen. De enige plek om te ontsnappen aan de hitte is in het water en dat is absoluut geen straf hier kan ik zeggen.
Na een paar dagen relaxen is het alweer tijd om afscheid te nemen van mijn zus. Vanaf Belize City verwacht ik in 3 dagen in Mexico te zijn. Door de hitte in Belize is mijn Macbook oplader letterlijk bij de snoer door gesmolten en in Playa del Carmen wacht een nieuwe oplader op me.
Leave a Reply