11 december, we worden voor de wekker wakker want vandaag start onze reis! We besluiten rustig aan te starten en te fietsen naar Tierra del Fuego, Parques Nacionales op 20 km afstand van Ushuaia. Het is even puzzelen met de tassen en snappen al snel dat het meenemen van wat extra noviteiten de nodige tasruimte inneemt. We nemen afscheid van Natalia en Petalo de hond en de eerste bepakte kilometer is een feit. Prachtig zonnetje en pret in ons lijf. ” Ik fiets met jou op het einde van de wereld” Al snel fietsen we het prachtige park in en maken we kennis met het echte stofhappen.
De verharde weg is overgegaan in een zandweg en de harde wind en voorbij razende auto’s maken het een stoffestijn. We stoppen voor een boterham met jam en een blikje cola en na de eerste pittige klimmetjes staan we bij de ingang van het park. Eerst naar links! Want daar staat het meest zuidelijk postkantoortje van de wereld en het zuidelijkste puntje van onze reis! Adembenemend tussen de bergen staat een blikken huisje op een steigertje aan het water. Binnen staat de kachel aan en worden we begroet door een prachtige oude man met bakkebaarden en zoeken we een paar kaartjes uit om te versturen. Ter plekke krijgen ze de originele stempels en speciaal voor ons zet hij er nog een stempel bij van een fiets! Buiten op het steigertje schrijf ik rustig de kaartjes terwijl Pim foto’s maakt. En dan het moment waar we voor gekomen zijn…met onze paspoorten lopen we naar binnen en maakt hij er werkelijk een kunstwerk van. Een sticker met zijn foto, een stempel van de plek, de datum en een stempel met de vlag van Argentinië. En dan…zegt hij: ” specially for you” en stempelt hij WE LOVE MAXIMA erbij en een hele pagina van ons paspoort is gevuld!
Terra del Fuego
Dit nationale park beschermd 69000 hectare van het zuidelijkste puntje van de Andes. Het ruige landschap bestaat uit verschillende bergketenen gescheiden door diepe valleien met rivieren, meren en prachige bossen. Werkelijk schitterend om door te fietsen. Na het verlaten van het postkantoorje volgt er een prachtige route naar ons kampeerplekje. Midden in de natuur, tussen de bergen aan een prachtige rivier.
Boven ons de machtige ” el condor” en kleine vogeltjes die aan je voeten komen zitten. We zetten ons tentje op en maken thee. Zo zitten we even te genieten van de eerste kilometers en een droomplek om te beginnen met de tent. Na de pasta met ketchup maaltijd duiken we de tent en onze donzen slaapzakken in. Na een paar minuten vallen we als een blok in slaap. Om wakker te worden in een totaal veranderd weerbeeld. Het SNEEUWT! En zo hard en koud dat we besluiten het even af te wachten. Pim komt bevroren terug van het koffiezetten en we ontbijten crackers met pasta. Onze stoeltjes passen ook in de tent en zo zitten we samen te kletsen en te wachten. En wachten…en wachten..en om beurt lezen we elkaar voor uit Judas van Astrid Holleeder om de tijd te doden. Zoals gezegd in de presentatie bij Cycle Trend we hoeven geen rekening meer te houden met de tijd alleen de natuur is bepalend voor wat wij kunnen doen. En dat weten we gelijk op dag twee!
Leave a Reply