Het puntje van mijn tong heb ik zorgvuldig een beetje naar buiten gestoken. Mijn stoel staat recht en er ligt een mooi wit vel voor mijn neus. In opperste concentratie schrijf ik bovenaan het vel: “Verlanglijst verjaardag Ellen, 25 oktober 2017”. En net wanneer ik de laatste hand leg aan het jaartal hoor ik achter me “ ELLLLL, de laptop is stuk”. En ik adem uit..Direct ontdek ik de knoop in mijn maag, kan ik mezelf nog net inhouden om van punt 1 niet “Een nieuwe laptop” te maken en loop voorzichtig onze kamer in. Het enige wat er op het scherm van de laptop verschijnt is het symbool van een vraagteken. Het lijkt ook op het voorhoofd van Pim geschreven te staan.
Vanuit Peru passeren we de grens van Ecuador. En hoewel altijd een lichte spanning voor een grensovergang was het dit keer echt niet nodig. De officials moesten van het volleybalveld getrokken worden en kwamen in korte broek op slippertjes aanzetten.
“ Wil je 90 dagen? Nee joh, geen probleem, opschieten want mijn maten wachten op me”. Er volgen ongelooflijk steile zand en modderwegen door adembenemende natuur. Ecuador. “El centro del mundo” In een boekje lees ik: “This is a land that gives back three times what you bring in to it”. Ecuador bezit de Galapagos Eilanden (waar Charles Darwin zich genoodzaakt zag om de geschiedenis van het leven op aarde te herschrijven), mysterieuze bossen gehuld in eeuwige mist, mangrove moerassen, Andes pieken gevangen in eeuwige sneeuw, de ongeëvenaarde diversiteit van het Amazone bassin, de evenaar en voeg hieraan toe de kleurrijke bevolking en hoppa daar hebben we het avontuur weer te pakken!
Van Vilcambamba en Las Balsas vervolgen wij de bergachtige weg richting Loja een grote stad in Ecuador. Het eerste wat opvalt aan Ecuador is dat dit land al enorm verwesterd is. De traditioneel geklede mensen zijn nergens meer te vinden. Daarnaast lijkt het er financieel wat beter voor te staan aan de staat van de huizen te zien. Omdat we in Peru zo verdomd veel brute bergen gefietst hebben wil ik graag, in tegenstelling tot Pim, de kust van Ecuador verkennen. We besluiten af te zakken naar de kust en net wanneer we Loja uitrijden en genieten van een broodje chocopasta hoor ik achter me een gekerm. Er is niets te zien. Na een tijdje hoor ik het weer en ga op onderzoek uit. In de goot ligt een hond, waarschijnlijk aangereden door een wagen. Hij kan zijn achterpoten niet bewegen en dus niet uit de goot. Omdat Pim het geen goed idee vindt om hem achterop de fiets vast te snoeren doen we het enige wat we kunnen om te helpen. We houden net zo lang auto’s aan tot er eentje besluit te helpen om deze hond van een verschrikkelijke dood te redden.
Na het voltooien van onze laatste klim zetten we een heerlijke afdaling in. Tientallen kilometers zeilen we naar beneden. En na maanden van eindeloos klimmen zien we tot mijn opluchting de bergen veranderen in heuvels tot we geen enkele berg meer voor ons zien. Met zo’n 25 graden en lichte bewolking trappen wij de kilometers met een onvoorstelbare snelheid weg op deze wegen. Ecuador is het dichtstbevolkte land van Zuid-Amerika. Wat wildkamperen aanzienlijk bemoeilijkt. Gelukkig zijn onze onderhandelingsvaardigheden na 10 maanden op topniveau waardoor we mooie prijsjes voor louche hostels weten te regelen. Daarnaast is ons lefgozer gehalte om de lokale bevolking, scholen en instanties te vragen enorm toegenomen. En zo komt het dat wij gratis slapen in het administratiekantoor van een een prachtig natuurreservaat, gratis onze tent op mogen zetten bij een wegrestaurant met privé bewaker ‘s nachts en daarbij voorzien worden van een gratis bord eten. En kamperen op een recreatieplek en spontaan uitgenodigd worden op de verjaardag van dochterlief compleet met eten en taart toe. Wat het mooiste aan dit alles is. We komen steeds opnieuw in contact met de lokale mensen. We delen verhalen, lachen samen ook al begrijpen we elkaar niet altijd, leren steeds beter te ontvangen en leren steeds beter te geven wat wij ze in die momenten te bieden hebben.
Onze weg voert ons door eindeloze banenplantages. Naast garnalen het grootste exportproduct van Ecuador. Tja, en ik kocht ze wel in de supermarkt maar had geen idee hoe een bananenboom eruit zag! Na de banenplantages volgen de cacaobomen en komen we aan in Guayaquil. Qua inwoneraantal de grootste stad van Ecuador. En bij het zien van een Mc Donald’s kunnen wij ons natuurlijk niet inhouden. We nemen een prima hostel en gaan op weg naar een shoppingmall. Omdat ik mijn Rolling Stones T-shirt verloren ben en mijn blouse na 6 reparaties niet meer te repareren is hebben we een goed doel. Het is alleen heel gek dat ik met niets van dit alles thuis kom maar wel met een super kek kort broekje die mijn nieuwverworven benen en achterste enorm complimenteert al zeg ik het zelf. En volgens Pim totaal niet functioneel is. Maar hé, ik ben toch bijna jarig!
En dan zit ik in Salinas aan de kust in ons Hostel voor mijn verlanglijst. De laptop heeft mij kruim gekost en verdriet, Ik kwam erachter dat de laptop an sich niet belangrijk is, maar wel waar die voor mij voor staat. Mijn “lifeline” met familie. Skypen met de liefsten, het bijhouden van de blogs en jullie mee laten genieten van de reis, het regelen van onze (bank)zaken. We brengen hem weg op hoop van zegen. En worden niet teleurgesteld. Na zes dagen krijgen wij hem functioneel terug. In deze dagen sta ik te janken op een bootje omdat op 3 meter afstand een moeder bultrugwalvis (20 meter lang) met haar kind (5 meter lang) zwemt en herhaaldelijk magisch uit het water breekt. Gaan we op zoek naar zeeschildpadden, fietsen we naar een plekje waar we zeeleeuwen zien en genieten we met elkaar. En kan ik uiteindelijk mijn belangrijke werk afmaken.
“Verlanglijst verjaardag Ellen, 25 oktober 2017”
1: Nagellak op mijn teennagels
2: Dat Pim mijn haren wast en kamt
3: Internet om alle verjaardag berichten te kunnen lezen
4: Een perfect gekoeld glas witte wijn drinken met mijn blote voeten in het zand
5: T-shirt
6: Blouse
7: Een verjaardag lied van Pim
8: Een frikandel speciaal (het liefst 6 stuks)
9: Dat alle verloren filmmateriaal op magische wijze terugkomt
Op het laatst voeg ik toe;
10: Dat alles op deze dag heel blijft…
Zo, dat is het….
Leave a Reply